Blog

Barok Mimarisi

17. 17. yüzyıla kadar uzanan ve oldukça karmaşık bir mimari üslupla karakterize edilen Barok mimarisi, Barok döneminin ilk aşamalarında Roma’ya kadar uzanır.

Yüksek Barok’un popülerliği sırasında, İtalyan Barok mimarisi Avrupa’da adından söz ettirdi ve sonunda çeşitli ulusallaştırılmış tarzlara yol açtı. İtalya, Fransa, İspanya, Bavyera, Portekiz ve Avusturya’da çok sayıda saray ve kilise barok üslup mimarisinde inşa edilmiştir.

Barok Mimari Neleri İçerir?

Döner sütunlar (sütun dizileri) tarafından desteklenen tonozlu kubbeler (kubbe benzeri tavanlar), kaba taşlardan ve pürüzsüz sıvadan yapılmış duvarlar ve girişler ve gösterişli kumaşlar ve mobilyalarla gösterilen iç tasarım, tüm bunlar 19. yüzyılda gelişen barok tarzın ayırt edici özellikleridir. İtalyanca veya Portekizce “Barocco” kelimesi, İngilizce “barok” kelimesinin büyük olasılıkla türetildiği yerdir.

Barok yaratıcıları, üslubun kesin biçim ve katılık üzerindeki vurgusunu ve yaratıcı aşkınlığa yönelik bir dürtüyü eserlerinde yansıtarak, üsluba zamanın müziğinin yanında önemli bir tarihsel varlık kazandırdı.

Barok Dönem Mimarisi ve Dönemleri 

Barok tasarımı üç farklı dönem karakterize eder.

1584’ten 1625’e kadar Roma, Erken Barok mimari hareketinin merkeziydi. İtalya’da başlayan ve yaklaşık 1675 yılına kadar süren Yüksek Barok tarzı, birçok önemli binadan sorumluydu.

1. 1. Erken Barok Dönem (1584 – 1625) (1584 – 1625) 
2. 16. yüzyılın sonlarında, Roma’daki Katolik Kilisesi, daha önceki Protestan ve Reform kiliselerinin ciddi akademik tarzıyla rekabet etmeye çalıştı. Bu muhteşem Barok yapılar, dindar yerlilerin kalplerini ve zihinlerini kazanmayı amaçlıyordu. Bunu yapmak için, “trompe-l’oeil” olarak adlandırılan perspektif ve üç boyutlu ortamlar oluşturmak için akışkanlık, kontrast, kuadratur gibi aldatıcı görsel teknikler ve görüntüler gibi Barok mimarisine özgü yönlerden yararlandılar.
4. 2. Yüksek Barok (1625 – 1675) 

Papa Urban VII, tartışmasız Barok mimarisinin en etkili hamisiydi. İtalyan mimar Gian Lorenzo Bernini, Maderno’nun 1629’da ölümünden sonra baş Papalık mimarı olarak Carlo Maderno’nun yerine geçti. Ardından, yeni Barok yapılar dikerek, onları Barok mobilyalarla donatarak, halka açık çeşmeler ve plazalar inşa ederek Roma’nın çekirdeğinin şehir görünümünü tamamen değiştirmeye başladı.

3. Geç Barok (1675 – 1750) 

Geç Barok döneminde, barok stili Fransa, İngiltere, Rusya, Portekiz, İspanya, İskandinavya ve diğer birçok alan dahil olmak üzere Avrupa’nın geri kalanına yayıldı. Tarzın, her biri benzersiz özelliklere ve isimlere sahip farklı bölgesel varyantları ortaya çıktı. Bu dönemin son aşamaları, İspanya, Fransa ve Orta Avrupa’nın diğer bölgelerinde popüler olan Barok’un ayrıntılı bir dalı olan Rokoko’nun ortaya çıkışına tanık oldu.

Barok Yapıların Temel Özellikleri

Barok mimarisi tanımlanmış bir amaca hizmet eder. Barok üslubun birincil amacı, gözlemcinin duygu ve duyularını harekete geçirmektir. Bunun nedeni, iyi tanımlanmış bir mimari planı takip etmesi ve çeşitli özelliklerin ayırt edilmesini mümkün kılmasıdır. Bu nedenle, barok bir yapının her unsuru, ziyaret edenlerin duyularını ve duygularını harekete geçirmek için özenle hazırlanmış.

Mimari planlar, tipik olarak, izleyicinin duygularıyla etkileşime geçmek için oval bir taban ve çeşitli malzeme ve form karşıtlıkları gibi karmaşık şekillere dayanır. Çeşitli ayarları birleştirmek, hareketi ve şehveti vurgulamanın denenmiş ve gerçek bir yöntemidir. Görkemli ölçeği ve teatral havası, barok mimariyi ve zıt yüzeylerin kullanımını, sarma detayları tanıyabilir. Çoğu iç mekan, izleyicinin üzerinde bir çatı olmadığı, ancak gökyüzüne ya da bir tür cennetsel alana uzandığı izlenimini veren özenle boyanmış tavanlara sahiptir.

Barok tasarımda her şey sorunsuz bir şekilde birlikte akar.

Barok mimarisi, standart geometrik şekillerin ötesine geçen mimari tasarımların kullanımı ve doğal bir unsuru taklit eden formların kaynaşması gibi diğer kavramları sıklıkla kullanması nedeniyle çok çeşitli olmasıyla karakterize edilir. Mimarlar, yerleşim çok karmaşık olduğu için görsel hareket yaratmak için farklı şekiller ve formlarla deney yapmak için daha fazla alana sahipler.

Barok mimarlar, sanatın statik biçimde hayal edilemez, hareket üreten bir şey yapmayı arzuladıkları için eğrilere güvendiler. Eğriler, tüm Barok sanat ve mimarisinin temel özelliği haline geldi. Bir binanın dış cephesinin ana özelliği, Rönesans mimarisinde olduğu gibi hâlâ sütunlarıydı. Bernini gibi sanatçılar, hareketi iletmek için dalgalı sütunlara ihtiyaç duydukları fikrine hızla kapıldılar. Bernini’nin Roma’daki St. Peter’dan muhteşem Baldacchino’su bu dinamik etkinin mükemmel bir örneğidir.

Işıklandırma teknikleriyle sunum sanatı

Işık durağan bir resim ya da heykel değildir. Bu, belirgin projeksiyonları derin, ani durgunluklarla karşılaştırarak başarılabilir. Yüzeyi bozmak ve pürüzlü hale getirmek başka bir seçenektir. Bu etkiyi elde etmek için mimarlar, öncelikle gölge oluşturacak ve ışığı farklı açılardan yakalayacak küçük oyma süslemelere güvendiler. Yüzeyin kırılmasını sağlamak için diğer malzemelerin basit bir şekilde karıştırılması, ışığı manipüle etmek için başka bir yaklaşım olacaktır. Her madde gölge ve ışığı farklı şekilde alır. Bu şekilde mimar, çeşitli malzemeler kullanarak bir Caravaggio resminde olduğu gibi aynı dramatik ışık ve gölge dengesine ulaştı